Beste abonnees, klantenhelden en sympathieke lui,

Al ben je nog de beste kok, volgens mij kent zowat iedereen het fenomeen; er zijn zo van die groenten waar je niet meteen van weet wat ermee aan te vangen. Onbekend is onbemind en dus begin je er niet graag aan of belanden ze steeds op dezelfde manier in dezelfde gerechten. Om dit fenomeen te doorbreken begon ik enkele jaren geleden met een uitdaging: meerdere seizoenen al beet ik me vast in telkens één van zo’n groente. Telkens één groente koos ik uit om gedurende het ganse seizoen mee aan de slag te gaan. Doel? De groente leren kennen in al zijn smaken en mogelijkheden. Spontaan ben ik geen kind van kookboeken, maar het moet gezegd worden, ze kunnen wel ondersteunen in de zoektocht.

Jaren geleden kwam als eerste de warmoes aan de beurt. Aanvankelijk onbekend en onbemind, maar ondertussen één van mijn favorieten geworden. Voordien belandde de warmoes steevast in de puree, maar gaandeweg heb ik ontdekt dat deze groente veel meer in zijn mars heeft.  Zijn romige smaak geeft wat extra’s in de soep, verwerkt tot pesto geeft het zowat de beste pastapesto, in allerlei groene pastagerechten geeft warmoes steeds die extra toets die het gerecht op punt stelt. Warmoes kan zoveel meer dan spinazie vervangen.

Later kwam ook de schorseneer aan de beurt; die vuile wortel met zijn plakkerig melksap, het keukenmeidenverdriet. De schorseneer is lekker in de klassieke bechamelsaus, maar heeft ook nog zoveel meer te bieden. Gestoofd in de boter, overgoten met een scheutje witte wijn en nadien bedekt met stukjes brie en gratineren in de oven. Of even gestoofd en overgoten met een kervelvinaigrette. Of geschild met een dunschiller en frituren in de olie. Een waar genot! De plakkerige handen kan je trouwens gemakkelijk vermijden door de schorseneer te schillen onder de lopende kraan. Het zou jammer zijn mocht je hem om willen van je vuile handen geen kans geven.

Dit jaar kwam de groene selder aan de beurt. Veel verder dan soep kwam ik er eigenlijk niet mee. Best lekker, die seldersoep, maar het mocht wel eens wat meer zijn. De selder heeft me verrast. Met haar knapperige beet en haar frisse smaak kan zij zowaar de paprika-van-de-winter genoemd worden. In een winterse spaghettisaus heb je helemaal geen paprika nodig. Enkele stengels groene selder geven een even frisse toets aan de saus. Dit geldt trouwens voor alle (tomaten)sauzen. Selder springt er bovenuit, maakt fris, knapperig en luchtig. Zoals bijvoorbeeld selder rauw in kleine stukjes mengen onder een wortelpuree of fijn versnipperd onder de salade of….

Groenten zijn een beetje zoals mensen; sommigen spreken je onmiddellijk aan voor anderen moet je net iets meer moeite doen. Maar als je de tijd neemt om hem of haar in al haar facetten te leren kennen dan kan je voor bijzondere verassingen komen te staan. Smakelijk, Lien

Klein:  prei van eigen zonnekouterland (Vroente), veldsla (of postelien van eigen zonnekouterland) en selder van Hebben, wortel Kleur van Livinushof, witloof van Vanderhauwert, Broccoli (It) via Biofresh

Groot: prei van eigen zonnekouterland (Vroente), groene selder van Hebben, kastanjechampignons van Chamrova, yacon en savooi van Staelens, wortel oranje (Be), broccoli (Es), pompoen (Be) en luzerne kiemen (Be) via Biofresh

Gemengd: schorseneer van eigen zonnekouterland (Vroente), kastanjechampignons van Chamrova, wortel kleur van Livinushof en venkel (It) via biofresh, natyra appel van Van Eyckeren, banaan (Do, Fair Trade) en mandarijn (It) via Biofresh.

Fruit: natyra appel van Van Eyckeren, Lucas peer van Van Eyckeren, sinaas Washington (It), mandarijn (It) en pompelmoes (ES) via Biofresh.